Προσωπική επιλογή.

"Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει, 

κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος 

και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση 

πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος..."

 
Πάντα το ίδιο.

Το ανέφικτο, το απαγορευμένο, το ασυνήθιστο, το απροσπέλαστο, το δύσκολο, το απρόσιτο, το καταδικαστέο, το απλησίαστο, το ανήθικο.

Αυτό που κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί την ομορφιά του, που θα υποστείς συνέπειες αν το πλησιάσεις, που ανήκει αλλού, που εκμηδενίζει κάθε ηθική, που οφείλεις να μείνεις μακριά του.

Ένα βλέμμα που προσπαθεί να εκφράσει το θαυμασμό που ποτέ δεν θα εκφραστεί με λέξεις./Μια συνάντηση στο λεωφορείο που υποκαθιστά τις άλλες συναντήσεις που ποτέ δεν θα πραγματοποιηθούν./Μια "καλημέρα" που υποκαθιστά όλα αυτά που ποτέ δεν θα ειπωθούν./Η φαντασία που υποκαθιστά την πραγματικότητα.

Κρατάς την αναπνοή σου. Δέχεσαι την ενέργειά του. Αυτό που εκπέμπει. Νιώθεις γεμάτη. Βιώνεις τον έρωτα στην πιο πλήρη του μορφή.

Πάντα έπρεπε να μένεις μακριά από αυτά που ποθείς. Εξαίρεση καμία. Δικό σου είναι το λάθος. Αν είναι λάθος. Εσύ το επιλέγεις. Δεν το αλλάζεις με τίποτα. Δεν θέλεις να το αλλάξεις. Κατά βάθος σου αρέσει. Το αγαπάς. Αυτή είσαι. Ή θα τα ζήσεις όλα ή τίποτα. Το μέτριο δεν είναι αποδεκτό.