Ύπνος.

Εκείνη ήταν πολύ ιδιόρρυθμη στον ύπνο.
Αν δεν είχε απόλυτο σκοτάδι και ησυχία, δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Επιπλέον, δεν μπορούσε να διανοηθεί να την αγγίζει κάποιος έστω κι ελάχιστα ενώ κοιμόταν.

Εκείνος είχε εντελώς διαφορετικές συνήθειες. Όλο το βράδυ ήθελε να την αγγίζει ή ακόμη καλύτερα να την αγκαλιάζει, και πολλές φορές την έσφιγγε τόσο, που εκείνη ένιωθε ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει.

Τον πρώτο καιρό τον έσπρωχνε όσο πιο μαλακά γινόταν και ξεγλιστρούσε από την αγκαλιά του. Έτσι κατάφερνε να κερδίσει λίγες ώρες ύπνου.

Μετά ήρθε η αγάπη.

Εκείνη πλέον πρόσεχε τις κινήσεις της για να μην τον ξυπνήσει.

Το πιο παράδοξο όμως ήταν ότι όχι μόνο δεν ήθελε να φύγει από την αγκαλιά του, αλλά την επιζητούσε. Το αίσθημα ασφυξίας είχε μετατραπεί σε αίσθημα ασφάλειας.
Έτσι έμενε ξάγρυπνη νύχτες ολόκληρες. Δεν την ένοιαζε όμως πια.

Μεταξύ της αγάπης και της ξεκούρασης, την είχε διαλέξει η αγάπη.

Πίνακας: Francine Van Hove