Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

Επιστροφή ξανά.

Για την Πάργα μου.

Δεν θα γνωρίσω πολλούς τόπους στη ζωή μου.

Όχι πως δεν θέλω. Γνωρίζω, απλώς, ότι δεν θα τα καταφέρω. Άλλα έλεγα, το ξέρω. Ότι όλα μου σχεδόν τα καλοκαίρια τα πέρασα στο ίδιο μέρος και ότι στο εξής που θα μπορώ να επιλέξω, θα ταξιδεύω κάθε χρόνο κι αλλού. Έλα όμως που ριζώνω εύκολα. Δένομαι. Όχι με τον τόπο αυτόν καθ’ εαυτόν (μπορεί άραγε να δεθεί κανείς με ένα κομμάτι γης;), αλλά με τους ανθρώπους του. Και άπαξ και δεθώ με τους ανθρώπους ενός τόπου, τον κάνω και δικό μου τόπο. Οι δεσμοί που δημιουργώ λειτουργούν σαν μαγνητικές δυνάμεις που με τραβάνε προς τα εκεί. Είμαι εδώ αλλά πάντα προς τα εκεί είναι στραμμένο το βλέμμα μου. Και όταν επιτέλους επιστρέφω, η αντάμωση μαζί τους με αναγεννά, ενώ κάθε φορά που φεύγω, τους αποχαιρετώ σαν να πρόκειται να μην τους ξαναδώ ποτέ, σα να είναι οριστικός ο αποχαιρετισμός. Και στο δρόμο του γυρισμού, πάντα σχεδιάζω πότε θα επιστρέψω, έτσι για να απαλύνω λίγο την πίκρα του αποχωρισμού. Και ήδη από την επόμενη μέρα ανυπομονώ. Όχι να πατήσω τα ίδια χώματα αλλά ν’ ανταμώσω ξανά τους ανθρώπους μου και να φτιάξω μαζί τους νέες αναμνήσεις και νέους δεσμούς.

Γιατί, για μένα, ένας τόπος είναι οι άνθρωποί του. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου