Απενοχοποίηση.

Και ξέρεις τι είναι αυτό που με θυμώνει; Που φοβάμαι να σου πω τι θέλω από σένα γιατί νιώθω πως δεν έχω το δικαίωμα. Τέλος πάντων, θα το επιχειρήσω τώρα εδώ. Ούτως ή άλλως πάντα μου ταίριαζε καλύτερα ο γραπτός από τον προφορικό λόγο.

Θέλω να σε δω να τριγυρίζεις στο σπίτι μου γυμνός, να νιώσω ξανά σα να σε ξέρω χρόνια ενώ έχουμε περάσει μαζί μόνο λίγες ώρες, να κάνουμε έρωτα στον καναπέ, να νιώσω την οικειότητα της μυρωδιάς σου, να σκεπαστείς με το πάπλωμά μου, να φιλήσω τις ρυτίδες που σχηματίζονται στην άκρη των ματιών σου όταν χαμογελάς, να κοιμηθώ γυμνή δίπλα σου γι’ άλλη μια φορά, να ξυπνήσω μέσα στο βράδυ και να αναρωτηθώ ποιος είναι αυτός δίπλα μου όπως τότε, να εκπλαγώ ξανά με τα μάτια και τις βλεφαρίδες σου, να ξαναφορέσω εκείνο το φόρεμα που σου άρεσε με την ανοιχτή πλάτη και να βάλεις το χέρι σου κάτω από τη ζακέτα, να εκπλαγώ και πάλι με τον εαυτό μου και τα όριά μου.

Εσένα θέλω.