Σιωπή που σπάζει τη σιωπή
Σκέλια σκισμένα μ' έν' αστερισμό
Με μια ρανίδα της φωνής του
Σιωπή που σπάζει τη σιωπή
Τα σκέλια και τα χέρια
Σκισμένα μ' έν' αστερισμό
Με μια ρανίδα της φωνής του
Τώρα η φωνή του χάθηκε
Με μια σφεντόνα έν' αιτό
Θα βρει τον δρόμο τον σωστό
Να σιγοπερπατήσει
Από το ποίημα "Υγρασία" του Μάνου Χατζιδάκι.
"Dicebant mihi sodales, si sepulchrum amici visitarem, curas meas aliquantulum fore levatas."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου