Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Πληρότητα.

Λένε ότι η ευτυχία είναι στιγμές.
Πλέον το νιώθω και η ίδια.
Βιώνω την ευτυχία στον ήλιο που μπαίνει όταν ανοίγω το παντζούρι το πρωί.
Στον καφέ και στο τάβλι μετά το μάθημα.
Στο γέλιο μέσα στο αμφιθέατρο.
Στο καναπέ μου στον οποίο σχεδόν κάθε βράδυ κοιμάται κάποιος φίλος μου.
Στο ηλιοβασίλεμα που βλέπω όταν πηγαίνω στο απογευματινό μάθημα.
Στους τόσο διαφορετικούς ανθρώπους που γνωρίζω κάθε μέρα. 
Στον κόκκινο τοίχο του σπιτιού μου.
Στο "shalom" που λέω όταν τελειώνω το μάθημα εβραϊκών.

Αρχίζω να χαράζω τις αναμνήσεις μου στην πόλη των ονείρων μου. Τί παραπάνω να ζητήσω;